حسین قنواتی
در مراسمی با عنوان جشنِ اقبالِ عشق در موسسه فرهنگی اکو بزرگداشت اقبال لاهوری شاعر فارسی سرای پاکستانی برگزار شد.
موسسه فرهنگی اکو همزمان با زادروز علامه اقبال لاهوری میزبان سفیر و برگزارکنندگان پاکستانی بزرگداشت بین المللی شاعر فارسی سرای این کشور با عنوان «اقبالِ عشق» بود.
زبان و ادب فارسی
شعر «من ایران ام» پس از آن که از سوی شاعرش در حضور استاد شفیعی کدکنی خوانده شد، چنان محبوبیت یافت که شاعر خود را ناگهان به یک چهره ی ادبی شناخته شده نزد فارسی زبانان تبدیل کرد. ویدیوی شعرخوانی او در فضای مجازی هزاران بار میان کاربران بازنشر شد تا این شاعر فارسی سرای افغانستانی مقیم هلند، در جغرافیای فرهنگ و ادب فارسی شُهره ی ایرانشهر شود.
...
درود ای همزبان
من از بدخشانم
همان مازندران داستان های کهن
آن زادگاه این زبان ناب اجداد و نیاکانت
تو از تهران
من از کابل
من از سیستان، من از زابل
تو از مشهد
ز غزنی و هریوایم
تو از شیراز و
من از بلخ می آیم
اگر دست حوادث در سر من تیغ می کارد
و گر بیداد و استبداد می بارد
نوایم را اگر دزدیده اند از من
سکوت تیره یی در خانهء خورشید گُستَرده است گر دامن
سیه پوشان نیک اندیش و
فوج سر به داری «در رگانم رخش» می رانند
مرا بشناس
من آنم که دِماغم بوی جوی مولیان دارد
و آمویی میان سینه ام پیوسته در فریاد و جریان است
و در چین جبین مادرم روح فَرانک می تپد
از روی و از مویش
فُروهر می تراود
مهر می بارد
و سام و زال سام و رستم و سهراب و آرش را
من و این پاک کیشان کمانکش را
به قول راز های سینهء تاریخ پیوندی است دیرینه!
نگاهم کن
نه!
نه با توهین و با تحقیر و با تصغیر
نگاهم کن
نگاهت گر پذیرد
برگ سیمایم
ز بومسلم و سِیس و بو مقنع
صورتی دارد
درست امروز شرح داستان و داستان با توست
و اما استخوان قهرمان داستان با من
تو گر نامی
نشانم من
تنت را روح و جانم من
من ایرانم!!
خراسان در تن من می تپد
پیوسته در رگ های من جاریست
بشناسم
بنی آدم گر از یک جوهر اند
ما را یکی تر باشد آن گوهر
درود ای همزبان
من هم از ایرانم!
دکتر غفران بدخشانی
زبان و ادب فارسی
دویست و سومین نشست فرهنگی صبح پنجشنبه های بخارا به مدیریت علی دهباشی با مرور زندگی و شعر غفران بدخشانی، شاعر افغانستانی برگزار شد.
نشست فرهنگی دویست وسوم مجله ی بخارا به بررسی زندگی و شعر دکتر غفران بدخشانی به عنوان یک شاعر برجسته ی فارسی مقیم هلند پرداخت.
حسین قنواتی
از شماره 114 ماهنامه خواندنی
پدیده های فرهنگی و اجتماعی در دور ماندن از اصل خویش
دوران ها مانند فصل هایی هر یک با اثر خاص خود بر پیکر جامعه و جهان، می آیند و می روند. پس از گذار سنت که زاینده ی فرهنگ در بستر تمدن شرق بوده است، نظریه ها- ایده ها- ایسم ها- مکاتب فلسفی و اجتماعی گوناگون و زودگذر، هر یک با پیغمبران و عالمانی که اصرار به آسمانی بودن نیز ندارند، به نام مدرنیته و پسا مدرن، بر حال ما می گذرند.
شاید در هیچ زمانی از تاریخ، اهالی یک دوران، به این اندازه دچار تنوع و سرعت آمد و شد نسخه های ساماندهی به نظام های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی نبوده اند.
خبر
نشست شام دوستی با میزبانی موسسه فرهنگی اکو به مناسبت بزرگداشت حافظ شیرازی با حضور سفرای کشورها، حافظ شناسان و شاعران برگزار شد.
مراسم شب شعر دیپلماتیک تحت عنوان «شام دوستی» به میزبانی موسسه فرهنگی اکو به بهانه بزرگداشت روز حافظ شیرازی، غزلسرا و عارف بلند آوازه فرهنگ ایران زمین برگزار شد.
نقل است که چون عبداله اوزبک، خراسان را مورد تاخت و تاز قرار داد، روزی در سیستان عبورش بر قبر رستم افتاد.
به طورشماتت این بیت را خواند :
سر از خاک بردار و ایران ببین به کام دلیران توران ببین
و گفت ندانم که رستم اگر قادر به گفتن بود چه می‌گفت؟
یکی از وزرای او که ایرانی نژاد بود گفت : اگر خشم نگیری بگویم
گفت: بگو
گفت: اگر رستم قادر بر گفتن بود می‌گفت:
چو بیشه تهی ماند از نره شیر شغالان درآیند آن‌جا دلیر
چو بیشه ز شیران تهى یافتند سگان فرصت روبهى یافتند
«بزم ایران»
برگرفته از کتاب لطیفه‌ها شامل هزارو پانصد موضوع در حاضرجوابی‌های ادبی،
مناظرات و اخوانیات، سرگذشت شاعران، گوشه‌هایی از تاریخ، شاهکارهایی از شعر پارسی
گردآورنده علی باقرزاده (بقا)
رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی
از کهن‌ترین اسنادی که به دست‌مان رسیده؛ از نامه تنسر که مربوط به آغاز پادشاهی ساسانی است تا اواسط دوره قاجار، در غالب متون و اشعاری که به نوعی پای ایران به میان آمده است، قدما ایران را دارای موقعیتی ویژه و به تعبیری در زمره معتدل‌ترین اقالیم و «دل عالم» شمرده‌اند.
شمارهٔ 102 ماهنامه خواندنی شمارهٔ 104 ماهنامه خواندنی منتشر شد. ماهنامه خواندنی، مجله‌ای فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، پژوهشی، خبری است. شمار رویه‌های آن 36 صفحه است. گفتنی است صاحب‌امتیاز و مدیرمسئول ماهنامه خواندنی بانو «ویدا صارمی نوری» است.
بی‌ارزشی اغلب مقالات مندرج در مجله‌های به اصطلاح علمی - پژوهشی از آغاز بر عالمان و پژوهشگران حقیقی آشکار بود و امروزه تقریباً بر همگان واضح شده که این مسابقه نامیمون نه تنها به تولید علم کمک نمی‌کند بلکه عالمان واقعی از ورود به این میدان آلوده دوری کرده و تولید علم!!! را به حریصان و طماعان وا می‌نهند