قطعه شعری است از علی نقی اردوبادی در باره زلزله فاجعه آمیز تبریز در سال 1139 که طی آن هزاران نفر کشته شدند و بخش عمده ای از شهر ویران گشت.
ستاره آی ستاره از آسمون می‌باره
کوچیک، بزرگ و زیبا شادی برام می‌یاره
هان ای دل عبرت بین، از دیده نظر کن هان
ایوان مدائن را، آیینهٔ عبرت دان
خداخدای بچه‌ها خدای خوب و آشنا
خدای مهربون من خدای آرزوی من
برگرفته از ایرانبوم
پس از قیام دلاورانه‌ی ملت قهرمان ایران، در سی‌ام تیرماه 1331، که منتهی به استعفای احمد قوام و تجدید زمام‌داری دکتر محمد مصدق گردید این قصیده در 31 تیرماه سروده و منتشر گردید. در رادیو نیز خوانده شد.
استاد ادیب برومند
فریدون مشیری
در دورة قاجار شرایط دیگرى پیش مىآید. نوعى تجدید بیان ساده و روشن در شعر باب مىشود و از نو مقدارى شعر مدحى و دربارى به طرز قصیده رایج مىگردد.
