باور بهرام بیضایی در باره ی زبان در فیلم
امتیاز کاربران
- توضیحات
- زیر مجموعه: زبان و ادب فارسی
- دسته: ادبیات
- تاریخ ایجاد در چهارشنبه, 04 اسفند 1400 12:55
- آخرین به روز رسانی در چهارشنبه, 04 اسفند 1400 12:57
- منتشر شده در چهارشنبه, 04 اسفند 1400 12:55
- نوشته شده توسط مدیر ایران بنیاد
- بازدید: 161
...در فیلم محمّد رسول‌الله، که این روزها همه تجلیل می‌کنند، راوی می‌گفت فامیل علی! چرا باید بی‌سوادی مترجم را که حالا عمومی شده زبان مردم خواند؟ آیا واژه‌ی فرنگی فامیل را که به هیچ قیمتی به آن فیلم نمی‌چسبد در عربی نمی‌گویند قوم، قبیله، طایفه، و در فارسی تیره، تبار، کسان، خویشان، پیوندان و مانندهایش؟ و من باید همه‌ی این فرهنگ را به نفع بی‌سوادی مترجم بریزم دور؟ یا در همان فیلم که راوی جای فرسنگ و فرسخ و منزل می‌گوید کیلومتر، شخصیتی به همسرش می‌گوید که شانس من بلند بود که تو را در کودکی زنده‌به‌گور نکردند! دلم برای مردم می‌سوزد. آیا شخصیت چهارده قرن پیش عرب نباید جای واژه‌ی فرانسوی شانس می‌گفت اقبال، یا به فارسی که فیلم را به آن برگردانده‌اند، بگوید بخت؟ برگردیم به آن‌چه می‌گویند زبان مردم واقعی؛ حرف زدن قراردادی و ساختگی فیلمفارسی‌های قدیم و جدید را می‌شناسم که به نادرست حرف زدن مردم واقعی خوانده می‌شود. پُرگویی و کش‌آمدن و تک‌آهنگی‌بودن آن‌ها گه‌گاهی قابل تحمّل نیست. مردم واقعی، همه‌ی مردم‌اند، نه فقط شخصیت‌های فیلمفارسی قدیم و جدید؛ و همه‌ی مردم این‌طوری حرف نمی‌زنند. اداری‌ها اداری، سیاسی‌ها جور دیگر، پزشک‌ها متین‌تر و حرفه‌ای‌تر – و مطلقاً نه عصاقورت‌داده – دلال‌ها طور دیگری، کاسب‌کاران طور دیگری، و منتقدان سینما و تئاتر طور دیگری. آیا این‌ها غیرواقعی‌اند؟ همه نمی‌توانند و نباید عین قرارداد نادرستی که نام زبان مردم واقعی روی آن گذاشته شده حرف بزنند که خودِ آن هم سبک است نه واقعیت! من تفاوت‌ها را حفظ می‌کنم، ولی زیاده‌گویی‌ها را غربال می‌کنم و می‌کوشم به چکیده برسانم.»