کوشش های استعمار با «هشتگ منوفارسی» برای حذف زبان پارسی و تجزیه ایران
امتیاز کاربران
- توضیحات
- زیر مجموعه: ROOT
- دسته: زبان و ادب فارسی
- تاریخ ایجاد در پنج شنبه, 21 بهمن 1400 21:13
- آخرین به روز رسانی در پنج شنبه, 21 بهمن 1400 21:13
- منتشر شده در پنج شنبه, 21 بهمن 1400 21:13
- نوشته شده توسط مدیر ایران بنیاد
- بازدید: 176
در چندین سال گذشته به بهانه های پوچ و خیال انگیز بیگانگان با اربابان خود از این دست آویز بهره برده و نخست در پی حذف زبان شکرین و نغز پارسی برآمده اند. اما در دراز مدت به دنبال تجزیه ایران بوده و هستند. پس بر ما است که هشیار و آگاه باشیم و آگاهی رسانی گسترده انجام دهیم.
در این جا پاسخ دکتر اسلامی ندوشن را می آوریم به نوکران بریتانیا:
"بسیاری از تیره های (قوم‌های) مختلف که به ایران حمله کردند، فرهنگ، خط و زبان و ادبیات پارسی را پذیرفتند. حتّی خود اعراب هم نتوانستند در برابر زبان و ادب پارسی مقاومت ورزند و زبان خودشان را وارد ایران کنند. حدود یکهزار و دویست سال از پیدایش زبان پارسی می‌گذرد. سرّ آن چیست؟¹
منظور پارسیِ دَری است که با پارسیِ گذشته پهلوی در زمان ساسانی‌ها فرق دارد. زیرا زبان کشورهای دیگری که اعراب به آن‌ها حمله کردند و بر آن‌ها پیروز شدند، تغییر یافت و به عربی تبدیل شد؛ مناطقی چون مصر، سوریه، لبنان، فلسطین و شمال آفریقا. تمام این‌ها کشورهایی بودند که همراه با اسلام، زبان و خطّ آن را نیز پذیرفتند و تنها ایران توانست زبان مستقل داشته باشد. به طور کلّی زبان پارسی توانسته است بر تمام کشورهایی که ایران را اشغال کرده بودند، مسلّط شود. سیاست کشور در آن زمان زیر نفوذِ خلفای بغداد و پیش از آن خلفای دمشق، یعنی بنی امیّه بود و حکّام محلّی تا چندی زیر نفوذ بغداد و دمشق بودند؛ ولی فرهنگ و زبان ایران مستقل ماند. حاکم، مهم نبود که چه کسی است. فرهنگ و زبانِ ایرانی حسابِ جداگانه‌ای برای خود باز کرده بود و در واقع از آن زمان، ایرانی باقی ماند ولی عنوانِ بعد از اسلام بر خود افزود. عصر سامانی شاعران زیادی در خود پدید آورد و کتاب‌های متعدّد به پارسی دَری نوشته شد.
پس زهی خیال باطل، فرزندان ایران هنوز بیدارند...
«برگرفته از تارنمای مهرگان»