سیزده مقدس
- توضیحات
- دسته: یادمان‌های فرهنگی و طبیعی
- منتشر شده در یکشنبه, 01 خرداد 1401 02:19
- نوشته شده توسط مدیر ایران بنیاد
- بازدید: 294
دکتر هوشنگ طالع
ايرانيان از عهد کهن تا عهد باستان، بر اين باور بودند که عمر جهان دوازده هزار سال است. در پايان هزاره‌ي دوازدهم، با برپايي « رستاخيز » دوباره جهان نو مي‌شود و « دوازده‌ي » تازه‌اي آغاز مي‌گردد. با ظهور «استوت ارت» يا سومين و فرجامين سوشيانت که خويشکاري برانگيختن مردگان را دارد، مردگان به تدريج برانگيخته شده و پس از انجام داوري فرجامين در حضور مهر، سروش و رشن، از پل چنوات مي‌گذرند. اين پل براي نيکوکاران پهناور و براي گناهکاران، باريک و تيز چون لبه‌ي تيغ است. نيکوکاران به بهشت و بدکاران به دوزخ مي‌روند. برپايه‌ي محاسبات روانشاد استاد ذبيح بهروز، زايش زرتشت در آغاز هزاره‌ي دهم قرار دارد و نيز فرجامين روز هزاره‌ي دوازدهم «روز سه‌شنبه 30 اسفند سال 600 يزدگردي رحلت است يعني روز هفدهم ژانويه 1232 ميلادي يا چهارم بهمن ماه 610 خورشيدي ».
البته بايد توجه داشت که سالشمار دوازده هزار ساله بر پايه‌ي سال يزدگردي يعني سالِ 365 روزه بوده است. از اين‌رو اين دوران برابر است با 4380000 روز و يا 11993 سال خورشيدي.
