به گفته دکتر عمران گاراژیان، این اسکلت که به‌طور اتفاقی در گمانه‌زنی انجام شده، در لایه‌نگاری تپه‌‌ی برج کشف شده، متعلق به بانویی 40 تا 45 ساله با بلندای 144 سانتیمتر است و در پنج هزار و پانصد سال پیش از میلاد می‌زیسته است.
نور آفتابی که بر ویرانه های باشکوه و وهم انگیز تخت جمشید می تابد، در تالارهای بدون سقف و دیواره منعکس می شود. ایرانیان هنوز به ارزش بی بدیل این معماری شکوهمند واقف نیستند و به همین دلیل چیز زیادی از فریادهای ارنست هرتسفلد [Ernest Hetzfeld] نمی فهمند. این مرد آلمانی الاصل ناگهان از شادی فریاد می کشد و با لذت به قطعات گلی ای نگاه می‌کند که یکی یکی از خاک باستانی اتاقی که مربوط به باروی تخت جمشید است بیرون می آیند. او اکنون برابر یک کشف بزرگ قرار گرفته است. تاریخ پس از سده‌ها، رازی را بر آدم های عصر جدید افشا می کند. حدود ۳۰ هزار قطعه از شمال شرقی تخت جمشید بیرون می آیند و سپس برای مطالعه به مؤسسه شرق شناسی دانشگاه شیکاگو برده می شوند. ایرانیان آن، زمان نمی دانستند لوح هایی که به بیرون از کشور برده شده اند، ثابت خواهند کرد نیاکانشان در دورانی به نام عصر هخامنشی زندگی ای به مراتب مدرن تر از اکنون داشتند.
نقش برجسته‌های دوران ساسانی از منابع و مآخذ مهم و ارزشمندی به شمار می‌روند که بسیاری از رویدادهای مهم آن دوران را در معرض دید دانشمندان و دانش‌پژوهان قرار می‌دهند.
در واقع بخش مهمی از نمودارهای هنر و تاریخ ساسانی در نقش برجسته‌ها منعکس گردیده است.
در مشهد مرغآب در محلی که به قبر مادر سلیمان معروف است، کتیبه‌ای از کوروش اول وجود دارد.
در پاییز سال 1361 هنگام خاکبرداری، جهت عملیات سدسازی بر روی رودخانه مارون حفره‌ای در زمین ایجاد شد که منجر به پیدایش آرامگاهی در درون آن گردید. محل آرامگاه در حدود 10 کیلومتری شمال شهر بهبهان در استان خوزستان و در حاشیه‌ی رودخانه مارون و در شمال شهر قدیم ارجان واقع شده است.1
چهارطاقی مشهور به «خان دیو» در روستای «ریوند» در مرکز دهستان باشتین که برخی باستان‌شناسان آن را محل آتشکده «آذربرزین مهر» فرض کرده بودند، براساس پژوهش‌های تازه بر منابع فارسی و عربی اوایل دوره اسلامی، با مختصات این آتشکده مشهور ساسانی مطابقت ندارد و باستان‌شناسان باید در کوه‌های اطراف روستای گنبد (جنبد) در جست‌وجوی این آتشکده باشند.
کشف تپه معمورین یکی از مهم‌ترین اتفاقات باستان‌شناسی ایران در چند دهه اخیر بود، چرا که این یافته‌ها، اطلاعات جدیدی را در زمینه فرهنگ مردم، سفال خاکستری و نوع زندگی مردم در عصر آهن به دنیای باستان‌شناسی ارایه کرد.
در زمینی به پهنه‌ی 150 هکتار میان زاهدان و زابل، سرزمینی باستانی بسیار عجیب وجود دارد که پنج هزار سال پیش، مهد تمدن بسیار پیشرفته و غنی بوده است. شهر پنج هزار ساله‌ی «سوخته»، در چند کیلومتری زابل امروزی است و ماه‌هاست که دور جدید کاوش در آن آغاز شده است و هر روز دست‌آوردهای خیره کننده از دامنه‌ی تمدن این شهر به دست می‌آید.
تحقیقات گروه باستان‌شناسی شهر سوخته در این شهر پنج هزار ساله نشان داد که زنان، قوی‌ترین گروه در جامعه شهر سوخته بوده و ابزار قدرت در دست آنان بوده است.
پس از 40 سال با از سرگیری مطالعات بررسی و شناسایی در دشت رامهرمز و هم‌چنین کرانه‌ی خاوری رود اعلا، باستان‌شناسان موفق به پیدا کردن محوطه‌های باستانی از 5400 سال قبل تا دوره اسلامی شدند. شخم عمیق زمین ، سدسازی ، احداث کانال‌ها ، راه‌سازی ، توسعه شهرنشینی دیگر فعالیت‌های کشاورزی و آبادانی این محوطه‌ها را تهدید می‌کند.
