واژگان برابر فارسی پيشنهادی خوانندگان و شورای نويسندگان مجله «خواندنی»
اپيدمی = همه گيری
انيميشن = پويانمايی
اشل = پايه
ايربگ = کيسه ی هوا
اُورهال = به روز رسانی / باز آماد
تبصره = بينا کردن / بينا گردانيدن / امری را روشن ساختن
تبعه = شهروند
تبعيت = پيروی
تبعيد = راندن / دور کردن
تبعيض = نابرابری
برگرفته از ماهنامه خواندنی
1. تطهیر : پاک کردن
2. تفکر : اندیشیدن
3. تقابل : رویارویی
4. تقارب : نزدیکی
5. تکثیر : زیاد کردن
6. تمیز : بازشناختن
8. تنظیم : سامانبخشی
9. تنفر : بیزاری
10. تهذیب : پیراستن
برگرفته از ماهنامه خواندنی شماره 60، سال هشتم، اسفندماه 1388 - فروردین 1389، ص 49
جاذبه = کشش
جاسوس = خبرچین
جالب = گیرا
جاهل = نادان
جبار = ستم‌گر، زورگو
جبر = زور، ستم
جایز = روا داشتن
جدید = نو، تازه
جدال = پیکار، ستیز
جراحت = زخم
مجروح = زخمی
پارسی باستان
پارسی باستان یا فرس هخامنشی در دوران هخامنشیان، زبان رسمی شاهنشاهی ایران بود که از کوه‌های هندوکش تا دریای مدیترانه و مصر گسترده بود. فرس هخامنشی، با زبان روستایی و سانسکریت، خویشاوندی نزدیک دارد .
در دستور زبان فرس هخامنشی، هشت حالت برای اسم وجود دارد و روش صرف افعال، چنان گسترده است که افزون بر گذشته، حال و آینده، حالت‌های گوناگون اراده، آهنگ ( قصد ) خواست و احتمال را نیز با دگرگون کردن پایان فعل‌ها می‌توان بیان کرد.
برند = نام / نشان
آیتم = تکه / بخش /قلم
کهن ترین اشاره‌ای که تا امروز درباره رواج شعر پارسی در آذربایجان به دست آمده، این خبر تاریخ طبری از محمد بن بعبث است که: «حد ثنی … انه انشدنی بالمراغه جماعه من اشیاخها اشعاراً لابن البعیث بالفارسیه و یذکرون ادبه و شجاعته و له اخبرا و احادیث» (طبری: 170 و 171). بر همین بنیاد برخی از پژوهشگران، «محمد بن بعبث» را نخستین پارسی سرای آذربایجان دانسته‌اند که نمونه‌ای از اشعار او باقی نمانده است
فرهنگستان زبان و ادب فارسی بخشی از تازه‌ترین واژه‌های مصوب خود را معرفی کرد.
آبشن (خودرو) = گزینه
آکتیو = فعال/ کوشنده
کمپین = کارزار تبلیغاتی
انعقاد = بستن
حقیقتا = به راستی
مشاهده = دیدن
1تطهیر : پاک کردن
2. تفکر : اندیشیدن
3. تقابل : رویارویی
4. تقارب : نزدیکی
اساسنامهی فرهنگستان ایران در جلسهی روز 29 اردی‌بهشت ماه 1314 به تصویب هیات وزیران رسید و در تاریخ پنجم خرداد ماه همان سال به وزارت معارف ابلاغ شد. این نهاد روز 12 خرداد ماه 1314 در ساختمان پیشین دانشکدهی حقوق و علوم سیاسی به ریاست محمدعلی فروغی نخست وزیر و با عضویت 24 تن از اعضای پیوسته بنیاد گذارده شد. فرهنگستان ایران افزون بر اعضای پیوسته، دارای عضوهای وابسته نیز بود. رفته رفته اعضای پیوسته فرهنگستان ایران افزایش یافت و به 41 تن رسید.
