از واقعيت تا رويا، ازسخن گفتن در دفاع و گسترش زبان فارسي تا تخريب آن
امتیاز کاربران
- توضیحات
- زیر مجموعه: ROOT
- دسته: زبان و ادب فارسی
- تاریخ ایجاد در سه شنبه, 14 مرداد 1393 15:27
- آخرین به روز رسانی در سه شنبه, 14 مرداد 1393 15:27
- منتشر شده در سه شنبه, 14 مرداد 1393 15:27
- بازدید: 79
از دل اين همايش، پيشنهاد تشکيل فرهنگستان مشترک سه کشور فارسي‌زبان ايران، افغانستان و تاجيکستان بيرون آمد وهم چنين دراين گرد‌همايي رييس فرهنگستان زبان وادب فارسي اعلام کرد که پيش درآمد برپايي «بنياد سعدي» که مرکزي خواهد بود براي آموزش زبان فارسي براي غير‌فارسي زبانان درسطح جهاني، آماده شده وبه زودي اين مرکز، آغاز به کار خواهد کرد.
اما هم زمان که اين همايش برپا بود وبراي دفاع و گسترش زبان فارسي گفته مي‌شد، صدا و سيما، با به کار گرفتن فارسي محاوره‌اي به جاي فارسي کتابي (مبنا)، با پول مردم ملت ايران، دست‌اندرکار تخريب زبان فارسي‌اند.
با انداختن «فعل» از جمله‌ها و کاربرد«مي‌ره»، «مي‌گه»،«مي‌شه» به جاي مي‌رود، مي‌گويد و مي‌شود و… در پي آن هستند که فارسي را از جايگاه فخيم‌ترين زبان مردمان اين جهان، به جايگاه گويش مردم کوچه‌بازار، فروکشند يعني زبان شاه‌نامه، گلستان، بوستان، ديوان حافظ، ديوان مولانا جلال‌الدين بلخي راه، بدل به زبان محاوره‌اي کنند.
با وجود فرهنگستان زبان و ادب‌فارسي و ده‌ها، سازمان و نهاد براي گسترش زبان فارسي و نيز اعمال مميزي کتاب، متاءسفانه کتاب‌هاي زيادي با مجوز رسمي در راستاي « فارسي ستيزي» دردرون کشور منتشر مي‌شود که با پراکندن دروغ‌هاي بسيار، بدون استناد به منابع و مآخذ، دست به زشت‌کاري و زشت‌گويي درباره‌ي زبان فارسي مي‌زنند و…
از سوي ديگر فرهنگستان زبان و ادب‌فارسي، در زمينه‌ي واژه‌گزيني اقدام‌هايي کرده است و در بسياري از موارد، واژه‌هاي برابر بسيار زيبا و روان برگزيده است؛ اما از آن‌جا که ساز و کاري براي گسترش آن‌ها و دسترسي نوجوانان و جوانان ايراني وجود ندارد، هم‌چنان در چار‌ديواري فرهنگستان باقي مي‌ماند.
در آغاز کار فرهنگستان در سال‌هاي پيش از شهريور 1320 ، دستگاه‌هاي دولتي و وابسته به دولت مانند وزارت‌خانه‌ها، اداره‌ها، شرکت‌هاي دولتي، ارتش و ديگر سازمان‌هاي دفاعي کشور و ... ، موظف بودند که پس از ابلاغ از سوي فرهنگستان از آن واژه‌ها، بهره گيرند. در حالي که امروزه چنين ساز و کاري وجود ندارد و در اثر نبود آن، حتا مقام‌هاي بلند پايه در سخنان خود از واژه‌هاي انگليسي بهره مي‌گيرند و جاي شگفتي است که رييس فرهنگستان زبان و ادب‌فارسي، به جاي استفاده از واژهي «ديدار‌گاه» در برابر وب‌سايت ، واژهي ترکيبي« وب‌گاه» را به کار مي‌گيرد.
زبان فارسي، به عنوان فخيم‌ترين زبان جهان که با آن آثار ارزش‌مندي مانند شاه‌نامه، ديوان حافظ، ديوان مولانا جلال‌الدين بلخي، ديوان نظامي‌گنجه‌اي و هزاران شاعر، نويسنده و متفکر ديگر خلق شده‌اند، نيازمند حمايت در درون مرزها و گسترش در برون از مرز‌هاست.
در پايان گفت‌و‌گو به اين گفته‌ها و يا برداشت‌ها که: «ايران، مقام اول حفظ زبان خودي را در خاورميانه دارد»، نبايد دل‌خوش کرد و گمان نکرد که با گفتن اين جمله و جمله‌هاي مانند آن، خويش‌کاري (وظيفه) خود را انجام داده‌ايم.
زبان فارسي، نيازمند حمايت بيش‌تر است.