« داد و دادگری در شاهنامه»
- توضیحات
- دسته: شاهنامه فردوسی بزرگ
- منتشر شده در جمعه, 16 ارديبهشت 1401 19:42
- نوشته شده توسط مدیر ایران بنیاد
- بازدید: 118
دکتر محمد رسولی
در کاخ شکوهمند شاهنامه، داد، عدالت و دادگري بر جايگاه رفيع و شايسته از جهت ميزان و چگونگي (کميت و کيفيت) بيشتر است. عدالت و دادگري موضوع و مقوله‌اي است که به دليل تکرار بيان آن، اهميت بي‌مانند آن ممکن است مورد توجه لازم قرار نگيرد. عدالت و دادگري سنگ زيرين و اصلي هر بنايي است. عدالت و دادگري اساس استواري جامعه انساني است.
عدالت و دادگري هنجار هستي است. هستي مبتني بر عدالت و جاي گرفتن هر چه در جاي درست خود است. عدالت امر مستحبي نيست. عدالت لازمه‌ي زندگي است. در انديشه‌ي درست ايراني بنيان هستي بر عدالت است. يک معناي درست عدالت همان «درستي» است. هرچه که درست است، عدالت است. هرچه نادرست است عدالت نيست. از همين رو دروغ، تزوير، ريا و هرچه مانند اين‌ها ، خلاف عدالت است، چون نادرست هستند. ايرانيان عهد کهن متناسب با هنجار هستي زندگي مي‌کرده‌اند. آن‌ها به درستي دانسته بودند که هستي مبني بر راستي است. داد و دادگري از اصلي‌ترين و مهم‌ترين راستي‌هاست. امروزه در سده‌ي بيست و يکم ميلادي، هر رنجي که براي بشر و غير بشر جهان هستي است، از بي‌عدالتي است. امروزه انسان و حيوان و گياه و هستي از بي‌عدالتي در رنج است.
