دکتر مصدق:
«من خود می‌دانم که یک گناه بیشتر ندارم و آن این است که تسلیم بیگانگان نشده و دست آنها را از منابع طبیعی ایران کوتاه کردم!»
امروز ۱۴ اسفند سالگرد درگذشتِ مردی‌ست که هیچ‌گاه در یاد و خاطره تاریخ نخواهد مُرد.
سالگرد درگذشت مردی که باوجود کودتا، سرکوب و زندان همواره علیه استعمار مبارزه کرد و فریاد سربلندی ایران سر داد...
استاد دکتر ﺷﻔﯿﻌﯽ ﮐﺪﮐﻨﯽ درباره رهبر ملی ایران دکتر محمد مصدق می گوید: ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﻕ ﻧﻮﻋﯽ ﺣُﺐّ ﻭ ﺑﻐﺾ ﺗﻮﺃﻣﺎﻥ پیدا کردم. گاه این طرف غلبه پیدا می کرد، ﮔﺎﻩ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ. ﻏﺎﻟﺒﺎ ﺷﯿﻔﺘﮕﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮐﻢ ﺗﺮ ﺧﺸﻢ ﻭ ﺗﺮﺩﯾﺪ.
ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺭﺿﺎ ﺳﯿﺪﺣﺴﯿﻨﯽ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮﻝ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﻫﺎﯼ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣُﺨﺒﺮﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﻓﺮﻭﺷﯽ ﻧﯿﻞ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﯾﻢ. ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﻋﺼﺮﺩﺭﺁﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﮐﯿﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﺻﻔﺤﻪ ﯼ ﺍﻭﻝ ﺧﺒﺮ ﻣﺮﮒ ﻣﺼﺪﻕ ﺭﺍ ﭼﺎﭖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻪ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻣﺼﺪﻕ ﻋﺒﺎﺭﺍﺗﯽ ﮔﻔﺘﻢ: ﮐﻪ ﺧﻮﺏ، ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ … ﯾﮑﺒﺎﺭﻩ ﺯﺩﻡ ﺯﯾﺮ ﮔﺮﯾﻪ؛ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﻋﺠﯿﺐ ﻭ ﻏﺮﯾﺐ ﮐﻪ ﮐﻢ ﺗﺮ ﺩﺭ ﻋﻤﺮﻡ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﺴﻠﻂ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺭﺿﺎ ﺳﯿﺪ ﺣﺴﯿﻨﯽ ﺩﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ ! ﺍﻻﻥ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﻧﻌﺮﻩ ﻣﯽ ﺯﺩﻡ.
ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺭﺳﺎﻧﺪﻡ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻥ. ﻣﻨﺰﻟﯽ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺷﯿﺦ ﻫﺎﺩﯼ… ﺑﺎ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻫﻢ ﮐﻼﺳﯽ ﻫﺎﯼ ﻫﻢ ﺷﻬﺮﯼ ﺍﻡ ﺍﺟﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ.
ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﺎﻥ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺷﻌﺮ (مرﺛﯿﻪ ﯼ ﺩﺭﺧﺖ ) ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺩﻡ:
خانه مرحوم مجردیان (هریتاش)؛ مربوط به اواخر دوره صفوی است و در اصفهان، کوچه کدخدا، خیابان ابن سینا واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۰ مهر ۱۳۵۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
«خانه هریتاش» از میراث باشکوه دوره صفوی و دارای معماری بی نظیری منقوش به نقوشی نشات گرفته از هویت خالص و ناب ایرانی است که با مقرنس های تو در تو و پیچیده اوج هنر ایرانی را متجلی کرده است.
برگرفته از دیدارگاه «ایران بوم»
سالروز درگذشت نادره بدیعی (۲ مهر ۱۳۲۹ - ۳۰ بهمن ۱۳۹۸ تهران)، شاعر، نویسنده و پژوهشگر ادبیات و موسیقی
یادش گرامی باد
وی دارای مدرک کارشناسی تاریخ و زبان و ادبیات فارسی و همچنین کارشناسی ارشد علوم سیاسی از دانشگاه علامه طباطبایی و همسر استاد مظفر بختیار (۱۳۲۲-۱۳۹۴) استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران بود که از سال ۱۳۶۹ به مدت پنج سال در دانشگاه پکن مشغول به تدریس زبان و ادبیات فارسی گردید و شاگردان فراوانی در حوزه زبان و ادبیات فارسی در این کشور پرورش داد. از مهمترین آثار استاد نادره بدیعی می‌توان به کتاب «فرهنگ واژه‌های فارسی در زبان اویغوری چین» اشاره نمود که به گواه بسیاری از پژوهشگران این حوزه اولین اثر و یکی از ابتکاری‌ترین و شاخص‌ترین آثار در این حوزه شناخته می‌شود. او چندی نیز ویراستار بخش پارسی رادیو پکن بود.
از صفحه اینستاگرام مجید بجنوردی/روزنامه نگار
۲۶ آبان سالگرد درگذشت ابراهیم پورداود است. حسب اتفاق، امروز تعطیل بودم و دل به جاده زدم و آمدم رشت و امید داشتم که این اتاقک مزار استاد پورداود در کوی آفخرا، حداقل در این روز باز باشد و شاخه گلی بر مزار شخصی بگذارم که همه عمر و توش و توانش را صرف ایران و مطالعه فرهنگ ما کرده است. ولی متاسفانه مثل همیشه درها بسته بودند.
ای کاش شهرداری رشت به جای این همه توجه به میرزای جنگلی، که به مغازله و معانقه شهر با میرزا می ماند، یک نیم نگاهی هم به مرحوم پورداود می کرد. حتی در میان انبوه سردیس های ساخته و نصب شده در سبزه میدان و میدان شهرداری، هیچ خبری از پورداود نیست. حداقل یک تابلویی در سبزه میدان سر کوی آفخرا نصب می کردید که مردم رشت و مسافرین بدانند پورداود اهل این شهر بوده و در این گذر دفن شده است!
یکی از فعالان میراث فرهنگی در استان فارس موفق به کشف یک اشکفت و یک گور تاریخی شد.
کوروش بزرگ (کبیر) یکی از چهره های برجسته تاریخ شناخته شده است. کامیابی او در شکل دادن شاهنشاهی هخامنشی، نتیجه و آمیزه ای از هوشیاری و مهارتهای او در سیاست مداری و نظامی گری، و همچنین خلق و خوی او و داشتن دانایی و درایت کامل او در کشورداری بود. ایرانیان او را پدر و یونانیان او را قانونگذار می نامیدند و یهودیان به او مانند یک مسیح نجات دهنده احترام می گذاشتند. گزنفون درباره ی او نوشته: " هنوز هم زیبایی خارق العاده نیکوکاری و بخشش بی کران، دانش دوستی بی حد، و آمال بلند کوروش، موضوع داستانها و ترانه های مردمان است و هر کسی آرزو دارد که در شاهنشاهی او زندگی می کرد."
خبرگزاری مهر: با کاوشهای اخیری که در تخت جمشید صورت گرفته، نه تنها آبهای تخت جمشید از مسیر 2500 ساله خود دفع می شود بلکه باستان شناسان را از وجود ساختارهای متعدد دیگری در اطراف تخت گاه تخت جمشید آگاه و آنها را به شناخت کامل تر مجموعه تخت جمشید در دوره هخامنشی نزدیکتر کرد.
اسطرلاب را ایرانیان مسلمان جام جم یا جام جهان نما یا آینه جم می‌خواندند. «جم» با پسوند «شید»، «جمشید» نامیده می‌شود که از بزرگترین منجمان و ریاضیدانان و فیزیکدانان ایرانی است که در تاریخ اساطیری ایران تا مقام خداوندی ارتقا یافت. حافظ در غزلی از آینه جام نام می‌‌برد که منظورش همان استرلاب است که جهان را مانند جام آینه واری به آدمی نشان می‌‌دهد. قدیمی‌ترین کتاب جامع به زبان پارسی دری درباره استرلاب و ستاره شناسی، کتاب «روضه المنجمین» نام دارد که آن را «شهمردان» فرزند «ابی‌الخیر رازی» در سده پنجم هجری تألیف کرده است.
