سیزده مقدس
امتیاز کاربران
- توضیحات
- زیر مجموعه: ROOT
- دسته: یادمان‌های فرهنگی و طبیعی
- تاریخ ایجاد در یکشنبه, 01 خرداد 1401 02:19
- آخرین به روز رسانی در یکشنبه, 01 خرداد 1401 02:19
- منتشر شده در یکشنبه, 01 خرداد 1401 02:19
- نوشته شده توسط مدیر ایران بنیاد
- بازدید: 74
برپايه‌ي همان محاسبات مي‌بايست هوشيدر در سال 799 پ‌م‌م، زاده مي‌شد و در سال 769 پ‌م‌م يا 1390 پ ه پ، به مدت ده شبانه‌روز به نشانه‌ي بشارت ظهور وي از جنبش مي‌ايستاد. به همين ترتيب، مي‌بايست زايش هوشيدر ماه در سال 200 ميلادي (421 پ ه پ) مي‌بوده و در سال 230 ميلادي يا 391 پ ه پ ، مي‌بايست خورشيد به نشانه‌ي بشارت ظهور وي و پايان هزاره‌ي هوشيدر از جنبش بازمي‌ماند. همچنين مي‌بايست زايش استوت ارت در سال 1202 ميلادي يا 581 خورشيدي (چهارم بهمن‌ماه) به وقوع مي‌پيوست و چنان که گفته شد در سال 1232 ميلادي ( هفدهم ژانويه ) يا 610 خورشيدي مي‌بايست کار جهان به پايان مي‌رسيد و رستاخيز آغاز مي‌شد.
برپايه‌ي باور ايرانيان کهن با پيدايي سوشيانت و برانگيختن مردگان، رفتن نيکوکاران به بهشت و بدکاران به دوزخ، کار جهان پايان نمي‌يابد و از هزاره‌ي سيزدهم، دور 12 هزار ساله‌ي نويني آغاز مي‌شود. بر پايه‌ي اين باور، روز سيزدهم سال‌نو به عنوان نماد ( هزاره‌ي سيزدهم ) ، روز فرخنده‌اي بود که شگون داشت و مردم با رفتن به دامان طبيعت که زندگي تازه‌اي را آغاز کرده بود، روز سيزدهم يا آغاز دور نويني از زندگي را جشن مي‌گرفتند.
پس از يورش تازيان و دور شدن مردمان از ريشه‌ي خود، رفته رفته اين باورها کمرنگ شدند. پيش از آن که به دست فراموشي سپرده شوند، فرزانگان ايراني براي نگاهداري و ورجاوندي اين سنت، به اين خرافه دامن زدند که شمار 13 نحس است و بايد نحسي سال نو را با رفتن به دامان طبيعت به‌درکرد. گسترش اين خرافه، اجازه نداد تا اين سنت کهن به دست فراموشي سپرده شود. اين باور توانست اين سنت را تا به روزگار ما که ديگر نيازي به خرافه نيست، پايدار نگاه دارد.
اين باور در درازاي ساليان، چنان بر انديشه‌ي مردم ما اثر گذاشت که گمان کردند که به راستي اين شماره‌ي پرشگون يعني 13، بدشگون و نحس است. تا جايي که حتا شماره‌هاي خانه‌هاي خود را به 1 + 12 يا 2 + 11 بدل کردند .
ديگر عددهاي پرشگون در باور ايرانيان کهن، عبارت بودند از عدد هفت به نشانه‌ي هفت امشاسپند .
البته ميدانيم که شمار امشاسپندان ، شش است که قرار دادن نام اهورامزدا بر بالاي آنها و گاه ايزد سروش ، شمار آن را به هفت ميرسانند .
درباره عدد هفت بايد دانست که پايه‌ي گاه‌شماري است و 52 هفته برابر است با يک سال و ...
عدد 72 نيز در ميان ايرانيان در عهد کهن و باستان ، جايگاه ويژه‌اي داشته است . اين عدد به نشانه‌ي 72 رشته‌ي کمربندي است به نام « کشتي » که ايرانيان از دوردست‌هاي تاريخ بر ميان مي‌بستند و سپس اين کمربند ، به آيين زرتشت نيز راه يافت و آنان پس از رسيدن به سن بلوغ ( 15 سالگي ) ، آن را به ميان مي‌بندند .