هر از گاه، رسانه‌ها به‌ویژه تلویزیون (دانسته یا ندانسته)، درپی جا انداختن یک واژه‌ی خارجی می‌افتند و یا می‌کوشند بخش مصرف‌گرایی تمدن غربی را بر روان مردم ما چیره سازند. در پی، به چند نمونه اشاره شده است.
مروزه، واژه‌های بیگانه در قالب زبان انگلیسی، بیشتر از سوی دستگاههای ارتباط همگانی که بخش بیشینه‌ی آن در اختیار دولت می‌باشد، گسترش داده می‌شود. در کنار آنان، می‌توان از متظاهرین به «دانش و اندیشمندی»، پزشکان، مدرسین دانشگاهها و حتا دستگاه‌هایی که وظیفه‌ی نگاهبانی و پاسبانی از زبان فارسی دارند، نام برد.
استاد ابوالحسن نجفی در یک سخنرانی تئوریک شدیداً از رواج واژگان غلط در رسانه‌ها و به ویژه صدا و سیما انتقاد کرد.
این مقاله، حاصل بررسی مختصر و مروری کوتاه در مجموعۀ برخی نام‌های شهرها و آبادی‌های ایران است که شکل معرب آن‌ها به کار می‌رود...
رییس سازمان صدا وسیمای جمهوری اسلامی در چند روز گذشته سفری به ترکمنستان كرد. در این سفر ایشان دیداری هم با دانش‌جویان زبان فارسی داشت .
«شکر تلخ» قصه‌ی دردناک زنی است که در دام شوهر سر به هوایی گرفتار آمده و کوچ به مشهد به همراه دو طفل خردسالش، این قصه را تلخ و تلخ‌تر می‌نماید. جواد، همان جعفر شهری است و کبرا، مادر او، مثل تمام زنان این سرزمین برای دفاع از فرزند و خانواده خود، تا سرحد جان حاضر به فداکاری است. کتاب پر است از اصطلاح‌های آن روز مردم تهران و همین اصطلاح‌ها و ضرب‌المثل‌هاست که مورد استفاده‌ی دیگران قرار گرفت....
برگرفته از تارنمای ایرانچهر
گفتگو: ناهید زندی صادق
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در یک برنامه زنده تلویزیونی گفت: من از مردم می‌خواهم از مغازه‌هایی که در معرفی کالاهایشان نسبت به زبان فارسی بی‌مهری می‌کنند، خرید نکنند؛ چرا که احترام به زبان یک ملت احترام به خود آن ملت است.
بیشتر بخوانیم تا بهتر بنویسیم
اگر دبیر باشی و خط نیکو داری[باید که] بر سخن قادر باشی و بسیار نبشتن نیز عادت کنی، تا ماهرتر باشی بر نبشتن.
