حدود ده دوازده سال پیش از این، به کرمانشاه رفته بودم. روزی در صندلی جلو تاکسی، کنار جوانی که با راننده دوستانه صحبت می‌کرد نشسته بودم. جالب این‌که صحبتشان همه درباره‌ی ورزش بود. من هم گاهی وارد صحبتشان می‌شدم. اظهار خوشحالی کردم از این‌که جوان‌های شهر «پهلوانان» بار دیگر چنین به ورزش روی آورده‌اند.
با توجه به اسناد تاریخی ایران کهن و به ویژه شاهنامه که غنی‌ترین منبع تاریخی مکتوب است پی برده می‌شود که دوران کیومرث یکی از مهمترین دوره‌های تاریخی این سرزمین است.
رضا آقازاده / کارشناس ارشد فرهنگ و زبان‌های باستانی
1-دیباچه
در این مقاله به «پوریوت کیشی» یا کیش نخستین مردمان ایرانی می‌پردازیم، هرچند متأسفانه به دلیل منابع محدود وآگاهی‌های کم جز یادآوری‌های نیاکان در بعضی اندرزنامه‌های پهلوی آگاهی چندانی نسبت به پیدایش این کیش نداریم، لیکن همین آگاهی کم چنان می‌نماید که کیش نخستینِ مردمانِ ایرانی با آمدن آیین زرتشت کاملا از میان نرفته بلکه به دلیل قوت نکات مثبت با دین نو آمیخته و به ماندگاری خود ادامه داده است.
از زمانی که کوروش فاتحانه وارد سارد شد و لیدی و مدتی بعد تمامی آسیای صغیر را در قلمرو خویش آورد، ناگزیر با یونانیان نیز آشنایی یافت. لیدی ثروتمند از سال‌ها پیش با یونانیان روابط تجاری داشت و تعدادی از این یونانیان در کرانه‌های غربی آسیای صغیر و نیز در قلمرو لیدی می‌زیستند. با کامل شدن فتح آسیای صغیر و کرانه‌های غربی آن به دست هخامنشیان، یونانیان تجارت پیشه و سودجو که مردمانی معمولا بی‌چیز اما حریص و کنجکاو بودند درپی آشنایی بیشتر با فرمانروای جدید خود برآمدند.
برگرفته از فصل‌نامه فروزش، شماره چهارم پاییز 1388، رویه 108 تا 109
سی و شش قرن پیش، در حدود سال 1595 پ.م. شاه کشور هیتی، که مورسیلیس نام داشت، در حملۀ برق‌آسایی مهمترین شهر میان‌رودان باستان، یعنی بابل، را فتح کرد. مردم بابل برای دفاع از شهر خود بسیار کوشیدند، اما شکست خوردند. پس از سقوط شهر، مورسیلیس بعد از چند هفته ناچار شد به کشور خویش برگردد و بابل را به حال خود رها کند. فرزندان او هرگز نتوانستند بر بابل حکومت کنند.
برگرفته از میراث آریا
سومین نشست تخصصی مرتبط به منشور کوروش بزرگ امروز چهارشنبه با حضور یکی از استادان دانشگاه تهران در مورد شخصیت کوروش بزرگ برگزار شد.
بدون هرگونه دودلی، کورش بزرگ شاهنشاه ایران زمین ، بزرگ‌ترین انسان همه‌ی روزگاران است.
او در دورانی که به بردگی کشاندن انسان‌ها، فخر حکومت‌ها و مردمان بود، ”بردگی را برافکند“ .
