تبریز – خبرگزاری مهر: شاعر و نویسنده مطرح آذربایجان شرقی گفت: زبان فارسی همواره زبان عمومی و ملی ایران بوده و نه تنها زبانی تحمیلی نیست بلکه زبانی مشترک، عمومی و ملی و بودن آن میان اقوام و قبایل و تیره ها و طوایف گوناگون ملت ایران یک سیر تاریخی و روند طبیعی داشته است.
دکتر حمید احمدی، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران از پژوهشگران شاخصی است که در عرصه‌های گوناگون، تتبعات و تحقیقات دقیقی انجام داده است. او افزون بر تاریخ سیاسی خاورمیانه در حوزه مطالعات اقوام ایرانی نیز صاحب نظر است و آثاری چند در این زمینه فراهم آورده است. این آثار هر یک به نوبه خود از منابع مهم مطالعات قومی در ایران به شمار می‌آیند. در گفت و گوی حاضر وی به تبیین مؤلفه‌های هویت ایرانی و نیز نقش اقوام متکثر این سرزمین در شکل دادن به ساختار هویت ملی پرداخته است. پاره پایانی گفت و گو نیز با عنایت به رویکرد آسیب‌شناسانه مهمترین معضلات و مسائل مناطق قومی ایران را کاویده است.
در این نامه آمده است: «از ریاست محترم جمهور برای توجه به حقوق شهروندی سپاسگزاریم هر چند بسیاری از این حقوق در قانون اساسی کشورمان آمده بود و مشکل، نبودِ تعریفی روشن از واژه‌ی شهروند ایرانی و هم‌چنین نبودِ ضمانتی اجرایی است که امیدواریم سازوکاری اندیشیده شود تا کلیت نظام نسبت به اجرای چنین موادی متعهد گردند. با وجود این، در ادامه، نظرمان را درباره‌ی موارد مربوط به اقوام در منشور به عرض می‌رسانیم شاید سبب جلوگیری از انحراف‌هایی شود که بی‌توجهی به آنها پیامدهایی زیان‌بار برای کشور و منافع ملی در پی خواهد داشت».
دوشنبه پانزدهم مهرماه، روزنامه‌ی شرق در تیتر درشت خود آورد که تدریس زبان قومیت‌ها در مدارس اولویت آقای علی‌اصغر فانی، سرپرست وزارتخانه‌ی آموزش و پرورش، است. شیوه‌ی تنظیم خبر در صفحه‌ی یکِ روزنامه به گونه‌ای بود که گویا گزارش‌نویسِ گرامی آگاهی ندارد که در اصل پانزدهم قانون اساسی سخنی از آموزش زبان‌های قومی و محلی نرفته است.
پیوندهای فرهنگی آذربایجان و اران با ایران چنان ژرف، دامنه‌دار و ناگسستنی است که حتا شمردن آنها، زمانی فراخ می‌خواهد ولی یکی از ساده‌ترین و شیرین‌ترین این پیوندها، نام‌های دیرین کوه‌ها، رودها، شهرها و آبادی‌هاست.
آذربایجان در تاریخ معاصر با دو روایت متفاوت از هویت جمعی روبه‌رو بوده است. روایت نخست روایت نخبگان معاصر آن بود که هویت اجتماعی این حوزه را در چارچوب هویت ملی تعریف می‌کردند. روایت دوم که از قفقاز و عثمانی وارد ایران شده بود سعی می‌کرد هویت جمعی آذربایجان را در پیوستگی با ناحیه ترک‌نشین قفقاز تعریف کند. محمدامین رسولزاده چهره سرشناس این گفتار بود که تا برآمدن فرقه دموکرات، اهمیتی در جامعه پیدا نکرد.
روز چهارشنبه سوم اسفند گفت‌وگویی با پروفسور کاتلین هوگ، استاد زبان‌شناسی دانشگاه استرالیای جنوبی در صفحه‌ی 19 روزنامه‌ی شرق درج شده بود. مناسبت این گفت‌وگو روز 21 فوریه بود که از سوی سازمان یونسکو به عنوان روز جهانی زبان مادری معرفی شده است؛ پاره‌ای از مدعاها در مقدمه‌ی این گفت‌وگو، پرسش‌های روزنامه شرق و پاسخ‌های پروفسور کاتلین هوگ وجود داشت که شائبه‌ی تسری آنها به جامعه‌ی ایران را در ذهن خواننده به وجود می‌آورد بررسی و نقد این مدعاها انگیزه نگارش این نوشتار شد.
آنچه خاورشناسان و باستان‌شناسان بر آن اتفاق نظر دارند، این است که آریاییان [ ایرانیان] در حدود 10 هزار سال پیش از میلاد، به علت پیامدهای ناشی از پیشروی یخبندان نواحی اروپای شمال شرقی و شمالی، زیستگاه‌های خویش را ترک کردند و روانه سرزمین های گرم شدند.
گفت‌وگو با حمید احمدی، پیرامون هویت ملی و تبلیغات نامزدهای ریاست‌جمهوری در حوزه اقوام - ایرانیان ملی رای می‌دهند، نه قومی و محلی
سالار سیف‌الدینی
دکتر داریوش افروز اردبیلی
ارسباران، از دید نام‌های کهن و ریشه‌دار فارسی بسیار توانگر است؛ البته، شمار نام‌های ترکی یا آمیختهٔ ترکی ـ فارسی و ترکی ـ تازی در آن کم نیست؛ مانند: حسینعلی بیگلو، فتحعلی سلطانلو، قلی بیگلو، کدخدالو، خمارلو، همدم لو، شجاعیلو، ساری یا تاق، قیه‌باشی، چناقچی، ایری‌بوجاق، خلف بیگلو، ساری دره، حاج حسن قشلاقی، گون گورمز، داش‌باشی و...
