بی‌ارزشی اغلب مقالات مندرج در مجله‌های به اصطلاح علمی - پژوهشی از آغاز بر عالمان و پژوهشگران حقیقی آشکار بود و امروزه تقریباً بر همگان واضح شده که این مسابقه نامیمون نه تنها به تولید علم کمک نمی‌کند بلکه عالمان واقعی از ورود به این میدان آلوده دوری کرده و تولید علم!!! را به حریصان و طماعان وا می‌نهند
Iranian culture has had such a profound effect on other cultures that a large number of researchers have come from far away to this land to learn more about its culture. Furthermore, there have been many foreign scholars such as Pope, Edward Browne, Girischman etc… and a large number of explorers and archeologists who have visited historical and ancient parts of Iran, and have written many books about this country.
بنیاد فرهنگ اداره‌ای مختصر و تشکیلاتی اندک داشت. طبعاً هر تازه‌وارد اگر روحیه دانشجویی نمی‌داشت، تعجب می‌کرد از این‌که دکتر خانلری با آن موقعیت برجسته و مشاغل متعددی که داشت چگونه هر روز به بنیاد می‌آید و اوقات گرانبهای خود را مصروف انجام امور متعدد و پراکنده این سازمان کوچک ولی پرتحرک می‌کند.
دکتر محمد معین، 17 شهریور 1321 موفق به دریافت نخستین مدرک دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران شد. پیش از او استادانی که در دانشکده زبان و ادبیات فارسی تدریس می‌کردند، صرفا با سنجش اعتبار علمی خود به تدریس می‌پرداختند. مرتضی حاجی مزدارانی، مدرس دانشگاه به همین بهانه یادداشتی درباره محمد معین نوشته است. مزدارانی در این یادداشت نبوغ و ابداع این پژوهشگر را در طرح مباحث گوناگون، سویه‌ای بارز از شخصیت چند بعدی معین می‌داند.
مراسم بزرگداشت مرحوم دکتر ناصر کاتوزیان استاد پیشکسوت حقوق 31 اردیبهشت سال 1384 در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برگزار شد. در این مراسم متن زندگینامه استاد بین حضار توزیع شد که دکتر مهدی محقق رئیس هیأت مدیره انجمن مقدمه‌ای بر آن نگاشته بودند متن این مقدمه در پی می‌آید:
مرگ زنده‌یاد محمد نوری بر بسیاری از اهالی موسیقی و فرهنگ تاثیرگذاشت.صدیق تعریف،ردیف‌دان و‌آوازخوان شناخته‌شده در یادداشتی عاطفی به گوشه‌هایی از خاطراتش با این هنرمند نامی پرداخته است.
شما که غریبه نیستید!
دلیران تنگستان و در راس آنها رئیسعلی دلاوری نامی است که برای اهالی جنوب یادآور دلاورمردی یک قرن پیش مردانی است که در مقابل بیگانگان ایستادند و نام و یادشان در تاریخ ایران جاودانه شد.
پورْداود، ابراهیم(20بهمن1264-26آبان1347ش/9فوریۀ1886-17نوامبر1968م)، استاد ممتاز دانشگاه تهران و احیاگر زبان و فرهنگ ایران باستان. ابراهیم، پورِداود، پورِباقر، پورِمحمدحسین رشتی در محلۀ سبزه میدان رشت چشم به جهان گشود(پورداود، مقدمه بر یشتها، 11-12، «سرگذشت»، 765؛ معین، 1-2؛ نیکویه، 1؛ آبادانی، 88؛ قس: گرجی، 1؛ نیز روشن، 10؛ فره‌وشی، 770؛ آرین‌پور، 3/150؛ میرانصاری، 3/369، که تولد او را 15 اسفند 1264 آورده‌اند).
