پور سینا کیمیای روزگار - سرودهی بانو هما ارژنگی
- Details
- Category: شعر
- Published: Friday, 05 September 2014 15:11
- Hits: 1442
به انگیزهی بزرگداشت حکیم و عارف بزرگ ابو علی سینا
به انگیزهی بزرگداشت حکیم و عارف بزرگ ابو علی سینا
دوش رفتم بر سرِ خاکِ عزیزانِ مصدق
آنکه جان درباخته در پایِ پیمانِ مصدق
در شهریور ۱۳۲۳ که نیروهای انگلیسی و دیگر متفقین، ایران را اشغال کرده بودند، یک سرباز انگلیسی به یک افسر نظامی ایرانی، سیلی محکمی میزند. «حسین گل گلاب»، پس از دیدن این صحنه، با چشمان اشکآلود به دیدن روح الله خالقی، موسیقیدان میرود و ماجرا را تعریف میکند و میگوید: کار ما به اینجا رسیده که سرباز اجنبی توی گوش نظامی ایرانی میزند؟
دیرینگی بیان اندیشه ها به یاری تصویر به قدمت پیدایی آدمی است. کهنترین دیوار نگاره های موجود، بیانگر آن است که هرگاه انسان در توصیف مکنونات درونی خود به یاری واژگان ناتوان بوده، از تصاویر سود جسته است...
خانه ام آتش گرفته ست ، آتشي جانسوز
هر طرف مي سوزد اين آتش
پرده ها و فرشها را ، تارشان با پود
من به هر سو مي دوم گريان
در لهيب آتش پر دود
خلیجی که روزگاری گرداگردش هم از آن ایران بود
آری روزگاری ناوگان پر شکوه ایران
سربازان جاویدان هخامنشی را
از این خلیج به جای جای جهان آن روزها می فرستادند
از خون جوانان وطن لاله دمیده
از ماتم سرو قدشان سرو خمیده
در سایه گل، بلبل ازین غصه خزیده
گل نیز چو من در غمشان جامه دریده
خرّما، ای شهر خرمشهر، شهر قهرمان
ساحل اروندرود و سایه خرمابُنان
شهر شور و حال جانبازان به جنگ اهرمن
آن همه از جان گذشتنها نگنجد در بیان
رمیده از عطش سرخ آفتاب کویر،
غریب و خسته رسیدم به قتلگاه امیر.
زمان، هنوز همان شرمسار بهت زده،
زمین، هنوز همین سخت جان لال شده،
جهان هنوز همان دست بسته تقدیر!
صحبت از پژمردن یک برگ نیست
وای ! جنگل را بیابان میکنند !
دست خون آلود را در پیش چشم خلق پنهان میکنند
هیچ حیوانی به حیوانی نمیدارد روا
آنچه این نا مردمان با جان انسان میکنند