شمارهٔ 102 ماهنامه خواندنی شمارهٔ 104 ماهنامه خواندنی منتشر شد. ماهنامه خواندنی، مجله‌ای فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، پژوهشی، خبری است. شمار رویه‌های آن 36 صفحه است. گفتنی است صاحب‌امتیاز و مدیرمسئول ماهنامه خواندنی بانو «ویدا صارمی نوری» است.
بی‌ارزشی اغلب مقالات مندرج در مجله‌های به اصطلاح علمی - پژوهشی از آغاز بر عالمان و پژوهشگران حقیقی آشکار بود و امروزه تقریباً بر همگان واضح شده که این مسابقه نامیمون نه تنها به تولید علم کمک نمی‌کند بلکه عالمان واقعی از ورود به این میدان آلوده دوری کرده و تولید علم!!! را به حریصان و طماعان وا می‌نهند
یکصدو سی و نهمین نشست انجمن مهرگان ساعت 17 و 45 دقیقه با هم‌خوانی سرود «ای ایران» آغاز گردید. سپس آقای شمس خلخالی مدیر جلسه پس از خوش‌آمدگویی به باشندگان، با خواندن غزلی، نشست را رسمیت بخشیدند.
نشست تبادلات فرهنگی ایران و تاجیکستان با حضور هیئت تاجیکی شامل حاکم ولایت سغد و معاون اول مجلس عالی تاجیکستان، و شاعر سرشناس تاجیکی خانم فرزانه خجندی و سفیر محترم تاجیکستان در ایران و رئیس هیئت مدیره انجمن دوستی ایران و تاجیکستان در روز یکشنبه 25 آبان‌ماه 1393 از ساعت 16 تا 18 در فرهنگسرای اندیشه (خیابان شریعتی، نرسیده به پل سیدخندان) برگزار خواهد شد.
The horse appears to have been so dear to the Aryan and such an important part of his life that often the men’s names included the word horse, eg Lohrasb (the owner of a fast horse), Goshtasb (the owner of a war horse)… On the metal and pottery utensils such as cups and vases that remain from historic times, the horse is often depicted. It is often said that it was the Aryans who first tamed the horse.
Of these three groups the first, the group generally known as Armani by Iranians, is the largest. Armenians were transferred by Safavid kings from Armenia to northwestern Iran and to Isfahan because they were generally skilled craftsmen, and from these two centers they gradually moved to other parts of Iran.
For many centuries Iran used to be the source of admiration and therefore envy for other peoples who frequently invaded the country to plunder its great wealth. Because of these wars the nation suffered, yet it was enriched through the diversity of its ethnic groups, languages, arts, and culture in general. After all, does not the beauty of life lie in its diversity?
On the basis of the foregoing points it becomes evident that Russia and the newly independent states of the ex- Soviet Union all put together have rights to only 50% of the Caspian Sea. The other 50% belongs to Iran and Iran cannot and must not forego its rights to this 50% that legally belongs to it.
بحرین را در عصر هخامنشیان به نامِ سرشناس‌ترین بندر آن «گرا» می‌خواندند. از دوران شـاهنشاهی اشکـانی، رفتهرفته نام «هگـر» جای‌گزین «گرا» شد و در همه‌ی این دوران، به نام هگر خوانده می‌شد. در دوران اشکانیان نیز هماره بحرین بخشی از سرزمین ایران بود. در آغاز دوران ساسانی، بندر نام‌آور «پنیات اردشیر» (بنیاد اردشیر- بتن اردشیر)، در بحرین کرانه‌ای، روبروی گله جزیره (مجمع الجزایر) بحرین ساخته شد. عرب‌ها، هگر را «هجر» و پنیات اردشیر را «خط» می‌خواندند.
یکصد و سی و هشتمین نشست انجمن فرهنگی مهرگان ساعت 18 روز چهارشنبه 7 آبان ماه 1393 با خواندن «سرود ای ایران» آغاز شد.